“De tram is er wel en ook weer niet”

“De tram is er wel en ook weer niet”

"Rotterdam is net Central Park (New York) in het klein. Iedereen doet lekker z’n ding. Wat mij opvalt is dat de stad in coronatijd anders wordt benut door mensen. Er wordt bijvoorbeeld meer gepicknickt langs de singels. Dat was twee jaar geleden minder. Daarbij heb ik ook het gevoel dat Rotterdam zich de laatste jaren meer laat zien; ondernemender wordt. Ik zie allerlei toffe initiatieven en samenwerkingen opbloeien.

Regelmatig maak ik gebruik van OV. Allereerst om mijn zoon Tido (11) naar Sportcomplex Terbregge te brengen, hij speelt bij Sparta. Ik ga per metro en bus naar de wedstrijden op zaterdag. Voor de doordeweekse trainingen gebruik ik een deelauto. Tram en trein neem ik vooral om klanten te bezoeken. Toen mijn moeder nog leefde en ik bij haar op bezoek ging, pakte ik vaak de tram naar Zuid. De tram vind ik trouwens heel Rotterdams: boven de grond, lekker om je heen kijken en een praatje maken met conducteurs.

Als ik op een terras een biertje drink met vrienden, een bloemetje haal of een boodschapje doe op de Nieuwe Binnenweg of de Kruiskade hoor of zie ik de tram niet eens meer. Het is gewenning: hij is er wel en ook weer niet. Spike gaat vaak met me mee, hij is dan wel wat gespannen van al het verkeer en de geluiden. Op het moment dat ik de fiets pak, en dat doe ik heel vaak, ben ik me ineens wel weer een stuk bewuster dat er trams rijden. Vooral bij de bocht Westersingel-Nieuwe Binnenweg. Daar moet je écht haaks op de tramrails fietsen, anders blijf je hangen. Ik zou het tramspoor daar niet missen. Mijn beste vriendin verloor hier ooit haar voortanden.”